No ghemo senpre pasiensa de spetar i tenpi pròpi de ƚa bona cuxina. Dixeva senpre me nòna:

"Còto o crudo, el fogo l'a vedudo".

Naturalmente, mutatis mutandis, anca in feminil e plural:

"Còta o cruda, el fogo l'a veduda".
"Còti o crudi, el fogo li a vedudi".
"Còte o crude, el fogo le a vedude".

Calcheduni i dòpara el "h" (muto) so'l vèrbo; no'l sèrve a gninte, ma se uxa, "li ha vedudi", "l'ha vedudo" ect...
E nando pì in fondo co' ƚa gramàdega, el benedeto pronòme àtono, che tuti parlando el diaƚèto talian i se desméntega senpre, el gavarìa da èsarghe, a rigor de bona parlada, ma no se ƚo sente mai, cauxa de oncora pì dificoltà de ramentarse ƚa scritura (no se ƚo sentarìa gnanca in cheƚaltre varianse de ƚa nòstra lengua, co' tuti sti èle tacài...): "el fogo 'l (el) lo a vedudo"... parché ghe và un pronòme àtono al sogèto (el fogo) e anca uno a'l ogèto (el magnar; sto ùltimo el ghe xé anca in talian, a difarensa de'l primo).